Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
addamaq — f. Üstündən keçmək, üzərindən atılıb keçmək, aşıb keçmək, aşmaq. Çəpəri addamaq. Arxın o tayına addamaq. – <Şahvələd> o vaxt gəlib çatdı ki, gördü Qərib Kürü addayıb, kor peşman geri qayıtdı Tiflisə. «Aşıq Qərib». <Gəldiyev> fındıqlı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çıxış — is. 1. Çıxmaq işi, çıxma. Vasya teztez bayıra çıxıb, yenə qayıdırdı. Susanna bu çıxışın papiros çəkmək üçün olduğunu duyub dedi. . M. S. O.. 2. Çıxmaq üçün qapı, yol və s. ; çıxacaq (giriş əksi). Çıxışda gözləmək. – <Usta> . . Tahiri yenə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çəkilmək — 1. «Çəkmək»dən (1 3, 5 8, 10 13, 15, 18 21, 23 27 və 30 cu mənalarda) məch. 2. f. Durduğu, dayandığı yerdən başqa bir şeyin yanına, yaxud başqa bir tərəfə hərəkət edib durmaq. Qapıya tərəf çəkilmək. – Şölə xanım kor peşman öz çarpayısına çəkildi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
su — is. 1. Dənizləri, gölləri, çayları, bulaqları əmələ gətirən və hidrogenlə oksigenin kimyəvi birləşməsindən ibarət olan şəffaf rəngsiz maye. Yağış suyu. Çay suyu. İçməli su. – Stol üzərindəki qrafindən stəkana su töküb içdim. A. Ş.. // Müalicə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xurcun — is. İçərisində şey qoymaq üçün adətən yük və ya minik heyvanlarının belindən aşırılan, palaz kimi toxunan, ya da cod parçadan tikilən ikigözlü torba, iri heybə. At belinə xurcun qoymaq. Xurcunu tərkinə salmaq. – <Əhməd> . . başına bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəzan — is. <fars.> Payızda yarpaqların tökülməsi; yarpaq tökülmə mövsümü; payız. Ərağac zəmilər payızın xəzanına bir bəzək və zinət verirdi. S. R.. Nə tez xəzan görür çöllər, çəmənlər; Arzular sərt daşa dəyir dünyada; Axşam kor peşman evə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayıb — is. <ər. eyb> 1. Utanılacaq şey, utanmağa səbəb olan hal; ar, biabırçılıq. Ayıb iş. –Ayıbsöyləyəninaybınısöylərlər. (Ata. sözü). <Həpir:> Mənə ayıb olar ki, atam bu qoca vaxtında güzəran qeydi çəkə. M. C.. 2. Qüsur, nöqsan,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
